1. Εάν ακόμα προλαβαίνετε, κάντε τον οικογενειακό προγραμματισμό σας έτσι ώστε τα παιδιά σας να έχουν μεταξύ τους τρία χρόνια διαφορά. Έτσι, το πρωτότοκο παιδί θα είναι στην ηλικία που αρχίζει να διεκδικεί την ανεξαρτησία του όταν ένα άλλο μωρό θα αρχίσει να μοιράζεται μαζί του την αγκαλιά σας.

2. Αν και κατά καιρούς όλοι οι γονείς έχουμε νιώσει ότι ένα παιδί μας είναι πιο εύκολο από το άλλο ή ότι βλέπουμε σ’ εκείνο κάτι από τον εαυτό μας, ποτέ μα ποτέ μη δείξετε μπροστά τους σημάδια αδυναμίας στο ένα ή το άλλο.

3. Πάνω απ’ όλα είστε γονείς. Αυτό σημαίνει ότι όσο κουρασμένοι κι αν είσαστε, είναι σημαντικό αφιερώσετε στα παιδιά σας χρόνο με τη μαμά ή το μπαμπά τους.

4. Επιτρέψτε σ το πρωτότοκο παιδί να εμπλακεί στη φροντίδα του δεύτερου. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης εξηγήστε στο παιδί σας ότι πρόκειται να κάνει αδερφάκι και τι ακριβώς σημαίνει αυτό και φροντίστε να συμμετέχει ενεργά στη διαδικασία της υποδοχής και της φροντίδας του μωρού.

5. Ορίστε το πρωτότοκο παιδί ως «βοηθό» σας. Ζητήστε του να σας βοηθήσει να ψωνίσετε, να επιλέξετε παιχνίδια και ό,τι άλλο χρειάζεται το καινούριο μωρό της οικογένειας. Σιγά σιγά είναι πιθανό να αρχίσει να κάνει πράγματα για το αδεφάκι του με δική του πρωτοβουλία.

6. Ποτέ μην αφήνετε το ένα παιδί υπεύθυνο για το άλλο. Μη βάζετε το μεγάλο να κάνει μπέιμπι σίτινγκ

7. Μην τα υποχρεώνετε να μοιράζονται τα παιχνίδια τους. Ό,τι ανήκει σε κάθε παιδί είναι αποκλειστικά δικό του και μόνο εάν εκείνο αποφασίσει ότι θέλει να το μοιραστεί, μπορείτε να το φέρετε στο χώρο όπου παίζουν μαζί.

8. Ποτέ μην υποτιμάτε ή προσβάλετε το μεγαλύτερο παιδί σας. Μην το λέτε «εσύ τώρα είσαι ολόκληρο αγόρι/κορίτσι» ή ότι πρέπει να φερθεί σαν «μεγάλο παιδί» και να δείξει κατανόηση. Αντίθετα, δείξτε του ότι το κατανοείτε με φράσεις όπως «είναι φυσικό να νιώθεις έτσι, το καταλαβαίνω απόλυτα».

9. Ποτέ μη συγκρίνετε μεταξύ τους τα παιδιά. Τους βαθμούς στο σχολείο, τη συμπεριφορά, το στυλ τους… Μην βάζετε στοιχεία ανταγωνισμού ανάμεσά τους. Μην παίζετε παιχνίδια όπου το ένα θα κερδίσει και το άλλο θα χάσει. Θυμηθείτε: είστε οικογένεια και όχι πεδίο ανταγωνισμού και τα παιδιά σας πρέπει να μεγαλώνουν με συνεργασία. Ποτέ μην πείτε στο ένα ότι αγαπάτε το άλλο περισσότερο επειδή συμπεριφέρεται καλύτερα. Έτσι μπορεί να στρέψετε το ένα ενάντια στο άλλο για πάντα.

Περισσότερα στο 4moms.gr

Τα παιδιά επινοούν τα πιο απίθανα ψέματα για να ξεφύγουν και να μην υποστούν τις συνέπειες των πράξεων τους. Αυτές είναι οι στιγμές που τις θυμόμαστε αργότερα και ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια. Είναι οι στιγμές που αργότερα στη ζωή θα κάνουν τα παιδιά μας να κοκκινίζουν από ντροπή όταν μπροστά στον φίλο/φίλη τους θα τις διηγούμαστε. Είναι οι ιστορίες που μοιραζόμαστε με τις φίλες μας, επίσης μαμάδες, στο δείπνο ή στον καφέ. Οι δικαιολογίες είναι αμέτρητες και οι περισσότερες αστείες. Μερικές ιστορίες από μητέρες και είμαι σίγουρη πως ανάμεσα τους θα βρείτε γνώριμες σκηνές και ατάκες…

-       Ο τοίχος έχει γεμίσει με τα έργα του “επίδοξου” καλλιτέχνη… “΄Ήταν ατύχημα” σου λέει.

-       “Δεν το έκανα εγώ. Το μυαλό μου φταίει!” η απάντηση ενός δίχρονου κοριτσιού στο χαμό μέσα στην κουζίνα όπου υπάρχουν παντού αλεύρια.

-       Έχετε αγοράσει ένα σάντουιτς και το βλαστάρι σας το δαγκώνει εν αγνοία σας. Όταν το ανακαλύπτετε και το ρωτάτε εάν το έκανε το αρνείται κατηγορηματικά. Και τότε ποιός το έκανε; “Η μύγα” σας απαντά…

-       “Ο μπαμπάς το έκανε” είναι μια συχνή απάντηση πολλών παιδιών

-       Γυρνάτε στο σπίτι και βρίσκετε την κόρη σας να έχει κόψει τα μαλλιά της αλλοπρόσαλα. Στην ερώτηση γιατί το έκανες η απάντηση αφοπλιστική: “Δεν το έκανα εγώ, το έκανε το χέρι μου ολομόναχο. Εγώ απλώς ήθελα να κόψω τα μαλλιά μου”.

Περισσότερα στο 4moms.gr

Αναρωτιέστε αν τα κάνετε όλα «σωστά» για να εξασφαλίσετε στα παιδιά σας μια χαρούμενη, υγιή και ασφαλή ζωή; Ακολουθώντας αυτές τις βασικές αρχές, θα ξέρετε ότι τουλάχιστον είστε σε καλό δρόμο.

1. Δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς
Είμαι γονιός σημαίνει κάνω λάθη και μαθαίνω από αυτά. Πόσο συχνά λέει ένα παιδί «Ήταν υπέροχο αυτό που έκανες, μαμά»; Σχεδόν ποτέ. Ίσως και ο γονιός να έχει την προσδοκία κάποιου είδους ανταμοιβής από το παιδί του και όταν αυτό δεν γίνεται, να νιώθει ότι το παιδί τον «χτυπάει» για τις αποτυχίες του. Αυτό που θα πρέπει να αποζητάμε είναι το παιδί μας να μας καμαρώνει κι αυτό δεν θα γίνει αν εμείς δεν νιώσουμε επαρκείς ως γονείς. Μην ελπίζετε λοιπόν ότι θα τα κάνετε όλα τέλεια. Κανείς δεν τα καταφέρνει. Τα λάθη σας θα σάς δείξουν το δρόμο.

2. Αφήστε το παιδί να σας καθοδηγήσει
Μάθετε να παρατηρείτε το παιδί από όταν είναι ακόμα μωρό. Με τη συμπεριφορά του θα σας δείχνει πότε κάνετε κάτι σωστά και πότε λάθος. Έτσι θα μάθετε π.χ. να αναγνωρίζετε τη συμπεριφορά πριν το κλάμα που σημαίνει «πεινάω, τάισέ με». Παρότι τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να χρησιμοποιήσουν λέξεις, πρέπει να συνεχίσετε να παρακολουθείτε τα μη λεκτικά μηνύματά τους ακόμα και μέχρι την εφηβεία. Όταν, για παράδειγμα, το παιδί νιώθει πιεσμένο, το άτονο πρόσωπό του, το απόμακρο βλέμμα του και οι σκυφτοί ώμοι του δίνουν ένα σαφές μήνυμα. Παρακολουθώντας τις ενδείξεις, γνωρίζετε την προσωπικότητά του, μαθαίνετε να σέβεστε τις φάσεις της ανάπτυξής του και να αναγνωρίζετε τα σήματά που εκπέμπει.

3. Προσπαθήστε να είστε «παρόντες»
Αυτό δεν σημαίνει μόνο να ακούτε αυτά που σας λέει, αλλά να διαβάζετε το πραγματικό μήνυμα πίσω από τις λέξεις. Όταν σας ρωτά κάτι, σταματήστε αυτό κάνετε και στρέψτε όλη την προσοχή σας στο παιδί. Είναι ό,τι χρειάζεται από εσάς. Ο σεβασμός στις ανάγκες του τού δίνει την αίσθηση ότι είναι σημαντικό. Το παιδί χρειάζεται επίσης υποστήριξη σε όλες τις δοκιμασίες που αντιμετωπίζει σε κάθε στάδιο της ανάπτυξής του. Όταν το στενοχωρεί ο καλύτερός του φίλος ή γνωρίζει μια αποτυχία στο σχολείο, δείξτε του πόσο συμμερίζεστε τη λύπη του. Κάντε το να δει ότι είστε δίπλα του για να το ακούσετε, να το παρηγορήσετε και να το βοηθήσετε με όποιο τρόπο μπορείτε.

Περισσότερα στο imommy.gr